Vanaf 1944 schreef Hanlo gedichten, waarvan met name Oote de aandacht trok. Dit klankgedicht (Hanlo sprak zelf van 'kinderbrabbeltaal') verscheen in 1952 in het door het rijk gesubsidieerde tijdschrift Roeping. Het blad Elsevier besteedde daar aandacht aan en het VVD-Eerste-Kamerlid W.C. Wendelaar stelde vervolgens Eerste-Kamervragen over de subsidie aan het blad dat Hanlo's 'infantiel gebazel' publiceerde. Dat leverde de nodige publiciteit op.

Gevoelens zitten er heel veel in in het gedicht het gaat over het schrijven hoe mooi ze is zonder het direct te vertellen, het zijn lange regels in plaats van korte die je vaak tegenkomt.

de titel

gaat over wat de schrijver over een vrouw vind wie hij leuk vind.